Vaste blogger Jacky kreeg het bericht dat de partner van een dierbare vriendin uit het leven is gestapt. Ze zag zijn vredige gezicht en voelde zich overvallen door gemengde gevoelens. Thuis is er steeds weer haar zoontje van één, dat haar met een brede glimlach verwelkomt.
‘Het leven…mijn leven…Ieders leven…Soms zo mooi en soms zo pijnlijk..
Zoveel tegenstrijdigheden een lach en een traan ze volgen elkaar soms zo snel op dat je zelf niet eens tijd krijgt om het te beseffen. Waar de een nieuw leven krijgt ,gaat de ander dood…Waar de een kan dansen van geluk ,ziet de ander er geen heil meer in.
Ene moment beroofd iemand zich van het leven.. Je haast je er naartoe…Vol met gemixte gevoelens .Boos omdat hij zijn dierbaren achterlaat met verdriet, je verwacht een vreselijk aangezicht. En dan lijkt het alsof iemand gewoon ligt te slapen en ieder moment zijn ogen kan openen. Het voelt vredig en als de juiste beslissing .Hoe gek is dat? Hoe kan een leven door god gegeven zo abrupt beëindigd worden en dit als juiste beslissing voelen? Wat wist hij wat de achterblijvers niet wisten..? En wat was er zo erg op aarde dat afscheid nemen beter was? Plots word je dan weer overspoeld met verdriet.. Het was de vriend van een hele goede vriendin. Ze waren zo gelukkig.. Of toch achteraf hij niet? Of was hij wel gelukkig met het leven met zijn gezin maar waren er andere dingen in zijn hoofd welke hij niet los kon laten… Een verleden van verslaving.. Trauma’s uit zijn jeugd? Of gewoon echt een beschadigde brein..? Helaas blijft het alleen maar gissen en neemt hij de echte waarheid mee in zijn kist. En gaat het leven hier door…
Eenmaal weer thuis na een dag lang verdriet word je opgewacht door een kind van net een jaar. Met een brede glimlach en uitgestrekte armen wacht hij je op. Pure onschuld , net op deze zo vergiftigte wereld. En dan voor je het weet heb je weer een glimlach op je gezicht en speel je op de grond met je blij kruipende baby. Waar je zelfs na zo een dag weer intens van kunt genieten. Knuffelen ,spelen ,samen eten. En dan stop je hem liefdevol in bed en terwijl je de trap afloopt…Word je weer overspoeld door intens verdriet… Want terwijl jij net zoveel liefde hebt gedeeld is ergens verderop nog steeds een gezin wat geen gezin meer is…’
VerhaalperMens wil de stemmen laten klinken zoals ze bedoeld zijn. De verhalen spreken voor zich. Daarom kiezen we ervoor om de ingezonden teksten niet aan te passen of te redigeren. Wel voegen we aan elke bijdrage een samenvattende inleiding toe.
Kamp je met depressieve gevoelens of is er iemand over wie je je ernstig zorgen maakt? Bel gratis 0800-0113 om even te praten. #zelfdoding #depressie #hulpvragen #hartluchten
Geef een reactie