Annemarie is terug en hoe! In haar negende bijdrage voor VerhaalperMens vertelt ze trots en blij hoe ze eindelijk het contract tekende voor haar ‘overklap’. Dit betekent dat haar woning eindelijk volledig op haar naam komt, een ongelofelijk mijlpaal na een lang traject dat begon toen ze dakloos werd en haar kinderen bij haar ouders werden geplaatst. Ook Annemaries dochters zijn heel trots op haar en ze koestert dit lichtpuntje in deze gekke tijd.
‘Het is alweer een tijdje geleden dat ik een stukje heb geschreven… Ik was een beetje druk, vind ik eigenlijk geen excuus, omdat ik heel graag een stukje schrijf voor VerhaalperMens.
Kleine update: ik heb onlangs mijn contract getekend voor mijn overklap. Dat wil zeggen, dat ik na mijn route, mijn traject, eindelijk mijn woning volledig op mijn naam krijg !! Woop woop !! Dat is waar ik de laatste 3 jaar naartoe gewerkt heb.
Zal even een korte samenvatting maken: ik ben op een gegeven moment mijn woning kwijt geraakt, mijn kinderen zijn gelukkig bij mijn ouders geplaatst, en ik ben toen begonnen aan een reis waar ik veel van geleerd heb, veel voor heb moeten doen, maar uiteindelijk op dit punt ben gekomen: eind van traject, en dus woning op mijn naam. En dat was nu dus zover. Ik krijg mijn woning totaal op mijn naam!! Het traject wat ik gevolgd heb, houd in dat ik een overklap krijg (overklap is dus woning niet meer gedeeltelijk op mijn naam en die van de Volksbond (nu: perMens), maar volledig op mijn naam), en dat is nu zover !!!
Wat het wel weer iets minder leuk maakt, zijn de regels door corona… Normaal komen nl alle partijen samen, voor een laatste evaluatie, en ondertekenen dan het nieuwe contract. Door corona gaat alles via video meeting, dan moeten de papieren die ondertekend worden heen een weer gestuurd via mail, en uiteindelijk heb je dan de juiste papieren voor de overklap: je eigen contract op naam !! En dat is waar het om gaat. Het is natuurlijk heel fijn, dat je dan al alle toezeggingen hebt, maar het echte contract is dan toch wel HET.
Ik ben super trots op mezelf om zover gekomen te zijn. En ben absoluut dankbaar voor de steun van mijn familie, vrienden en vooral kinderen. Die zijn namelijk ook op een leeftijd, dat ze er wat over te zeggen hebben. Ik ben namelijk altijd heel eerlijk en open naar mijn twee dochters (leeftijd 13 en 14) toe. Ik leg hun uit hoe ik vind dat het gepast is voor hun, maar ze mogen mij alles vragen, en daar zal ik ook altijd eerlijk antwoord op geven. Dus een mening mogen ze ook hebben. En toen mijn dochters mij vertelde dat ze zo trots op me zijn, dat ik dit doel behaald heb……ja, dat deed toch ook wel even heel veel met mij. Ik schiet dan meestal ook gelijk weer heen en weer in mijn emoties…… maar gelukkig wel op een positieve manier.
En dit lichtpuntje kon ik wel even gebruiken in deze toch al zo gekke tijd. Want dit is wel waar ik het voor gedaan heb: ongeacht de route, het behaalde eindpunt is bereikt !! Ik ben er nog niet hoor….. en zal er ook nooit te makkelijk over gaan denken, absoluut niet !! Maar ik kan toch op deze manier mijn dochters leren wat doorzettingsvermogen is…… en alleen daardoor voel ik me alleen al super sterk en een goede moeder !!’
VerhaalperMens wil de stemmen laten klinken zoals ze bedoeld zijn. De verhalen spreken voor zich. Daarom kiezen we ervoor om de ingezonden teksten niet aan te passen of te redigeren. Wel voegen we aan elke bijdrage een samenvattende inleiding toe.
Gefeliciteerd en goed gedaan!